Ο χειμώνας έρχεται, σε ένα παραμύθι

«Ο δράκος του πάγου» 

Συγγραφέας: George RR Martin 
Εικονογράφος: Ο διάσημος ζωγράφος,σχεδιαστής κόμικς Λουίς Ρόγιο 
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 

Στον "Δράκο του πάγου" ο George RR Martin αφηγείται σε οκτώ κεφάλαια την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού, της Αντάρα, που γεννήθηκε μια βαρυχειμωνιά. Ήταν ο πιο βαρύς χειμώνας που είχε ποτέ ζήσει κανείς και άφησε το σημάδι για πάντα στο κορίτσι παγώνοντάς του την καρδιά.
 Η μικρή έχασε τη μητέρα της στη γέννα και μεγαλώνοντας με τον πατέρα και την αδελφή της Τέρι και τον αδελφό της Τζοφ, στο αγρόκτημά τους, έμαθε να αγαπά τον χειμώνα, να αψηφά το κρύο, να εκφράζεται καλύτερα στο χιόνι και τον πάγο, να μην πονά και να μην νοιώθει. Η απώλεια της μητρικής αγκαλιάς την τύλιξε από νωρίς σε έναν αόρατο πάγο.
Στα τέσσερά της χρόνια η μικρή με τα κατάξανθα μαλλιά, τα μπλε στο χρώμα του πάγου μάτια και το σχεδόν διάφανο δέρμα, συναντά τον θρυλικό «δράκο του πάγου» με τον οποίο αισθάνεται αυτομάτως οικειότητα κι έκτοτε δένεται μαζί του. Ο δράκος θα γίνει φύλακας - άγγελος για το μοναχικό και ιδιαίτερο κορίτσι και θα προστατέψει εκείνο και την οικογένειά του.

«Διαβάζω για τους άλλους»

«Ακούνε με τα μάτια μας, 
διαβάζουν με τη φωνή μας» 

 Μια ιδέα που ξεκίνησε από έναν καφέ μεταξύ φίλων, έγινε όραμα που κινητοποίησε 2500 ανθρώπους
Ένα βιβλίο, λένε, μπορεί να αλλάξει τη ζωή του αναγνώστη του. Για την Αργυρώ και το Θοδωρή αυτό το βιβλίο ήταν το «Σπίτι του ύπνου», του Τζόναθαν Κόου. Στη διάρκεια μιας συνάντησής τους σε ένα καφέ, η Αργυρώ του είπε πως είναι εξαιρετικό μυθιστόρημα και εκείνος, ο οποίος είναι τυφλός, την προσγείωσε απότομα, απαντώντας της ότι δεν μπορεί να το διαβάσει, καθώς δεν υπάρχει στην ακουστική βιβλιοθήκη τους.
Η Αργυρώ συνειδητοποίησε τότε ότι το να έχεις πρόσβαση σε όποιο βιβλίο επιθυμείς δεν είναι αυτονόητο για όλους. Θύμωσε και αποφάσισε να δράσει. Κάπως έτσι, στη διάρκεια μιας κουβέντας πάνω από δυο φλιτζάνια καφέ μεταξύ δύο φίλων, της Αργυρώς Σπυριδάκη και του Θοδωρή Τσάτσου, γεννήθηκε το «Διαβάζω για τους Άλλους», μια ομάδα εθελοντών που διαβάζει σε όλους όσοι δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους, σε ανθρώπους με προβλήματα όρασης ή που εξαιτίας κάποιας ασθένειας δεν μπορούν να κρατήσουν βιβλίο στα χέρια τους, ηλικιωμένους, παιδιά σε ιδρύματα ή φυλακισμένους που είναι αναλφάβητοι.
Αρχικά η ιδέα της Αργυρώς αντιμετωπίστηκε με αρκετό σκεπτικισμό από το Θοδωρή.

Η ευεργετική επίδραση της ανάγνωσης

λογοτεχνικών βιβλίων 

Συγγραφέας: Γιώργος Καρουζάκης 

Η ευεργετική επίδραση της ανάγνωσης λογοτεχνικών βιβλίων έχει επισημανθεί με διαφορετικούς τρόπους μέσα στα χρόνια. Οι πρόσφατες έρευνες που γίνονται, κυρίως σε πανεπιστήμια, σε όλο το κόσμο δείχνουν ότι η ανάγνωση της λογοτεχνίας δεν είναι μια διαδικασία που μπορεί, απλώς, να εμπλουτίσει τις γνώσεις μας, το λεξιλόγιό μας ή τις επιδόσεις μας σε διαφόρων ειδών επαγγελματικές απαιτήσεις.
«Την τελευταία δεκαετία αποδεικνύεται μέσα από εξειδικευμένες έρευνες ότι η διανοητική αγωγή, η προσπάθεια που καταβάλει ένας αναγνώστης για να πλησιάσει τη φύση ενός μυθιστορηματικού ήρωα, ενδυναμώνει και την ικανότητά του να κατανοεί, πολλαπλώς, τις ανάγκες των ανθρώπων που συναντά ή συνεργάζεται στην καθημερινότητά του», σημειώνει η Susan Pinker σε πρόσφατο άρθρο της στην εφημερίδα «The Wall Street Journal». 

΄Ενας πολίτης ελεινής μορφής...

  Τάκης Χατζηαναγνώστου 

«…Ωστόσο οι μηχανές μήτε από ιστορία ξέρουν, μήτε από καρδιά. Οι ερπύστριες γύρισαν. Το αγριο τέρας, αναποδογύρισε τη γυναίκα, μάτσισε την άσφαλτο, σκαρφάλωσε στο πεζοδρόμιο. Τα παιδιά, αλύγιστα, τραγουδούσαν ασταμάτητα μπροστά του, σκαρφαλωμένα σαν άγγελοι θεού πάνω στα κάγκελα της πύλης. Μαζί τους πάντα κι εκείνος κι δυό του γιοί. Το τέρας μούγκρισε, πήρε φόρα, ώρμησε. Η πύλη γκρεμίστηκε στο λεφτό, έγινε άμορφος σωρός, χώματα, σίδερα. Ο όλεθρος κι θάνατος πέρασαν από πάνω αδάκρυτοι, αλέθοντας πέτρες, τραγούδια και σάρκες...

Με την αύριο, όταν οι δυνάμεις της «εξουσίας» καθάριζαν τον τόπο της σφαγής απ’ τα αίματα κα τις άλλες ακαθαρσίες, βρήκαν μες στο σωρό ένα κομμάτι ξεσκισμένο σακκακιού, με μιαν ανοιχτή τσέπη να χάσκη μπροστά στα βαριεστημένα τους μάτια. Μεσ’ απ’ αυτήν την τσέπη ξεμύτιζε ένα βρώμικο χαρτί. Το τράβηξαν, το εξέτασαν. Διάβασαν τούτα τα γράμματα με μολύβι...

Κ α τ α γ γ έ λ λ ω

Κ α τ α γ γ έ λ λ ω τ ο ν ε α υ τ ό μ ο υ , π ο υ δ ε ν  ξ ύ π ν η σ α π ι ο μ π ρ ο σ τ ά , π ο υ δ ε ν ξ ε σ η κ ώ θ η κ α   π ι ο       μ π ρ ο σ τ ά , ν’ α ν τ ι σ τ α θ ώ σ τ η β ί α κ α ι σ τ ο ν τ ρ ό μ ο . Κ α τ α γ γ έ λ λ ω τ ο ν ε α υ τ ό μ ο υ , π ο υ υ π ή ρ ξ α  έ ν α ς π ο λ ί τ η ς ε λε ε ι ν ή ς μ ο ρ φ ή ς ...»

Από το μυθιστόρημα «Ένας πολίτης ελεεινής μορφής», Αθήνα 1975
 ( ΠΗΓΗ: http://www.sarantakos.com)

«Φαρμακείο Εκστρατείας»

Συγγραφέας: ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΜΑΝΟΣ 
Εκδότης: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Ένα μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή έναν ηλικιωμένο συγγραφέα που επιστρέφει στη γενέτειρά του κι ακολουθεί εικόνες, σκιές, μυρωδιές αναζητώντας τα φάρμακα που χρειάζονται όσοι πάσχουν από αναμνήσεις και μοναξιά.
 Κουβεντιάζει με ζώντες και τεθνεώτες, μονολογεί κι αφηγείται μονολόγους άλλων μοναχικών ανθρώπων, που οι φωνές, οι αλήθειες κι οι φαντασίες τους συνθέτουν έναν θεατρικό μονόλογο για μια χειμαρρώδη ζωή που κύλησε και κυλάει πάνω στις ράγες του «Φαρμακείου εκστρατείας», του πιο ποιητικού από τα πεζά κείμενα του Μάνου Ελευθερίου.

«Πάντα χρειάζεται. Πάντα χρειάζεται δίπλα σου. Στις μικρές και τις μεγάλες χαρές. Στις καταστροφές και στην αρρώστια. Στον αέρα και στις βροχές. Στον ήλιο και στη θάλασσα. Πάντα χρειάζεται να υπάρχει ένας άνθρωπος δίπλα σου. Αυτός είναι όλα μαζί τα φαρμακεία και τα φάρμακα του κόσμου…» 

 (Διαβάστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίο ΕΔΩ !)

 Ο Μάνος Ελευθερίου γεννήθηκε στην Ερμούπολη. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, ποιητικές «Θέατρο στην Ερμούπολη τον 20ό αιώνα, 1901-1921», καθώς και την ανθολογία Ερμούπολη, Μια πόλη στη λογοτεχνία (ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2004). Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005 για το μυθιστόρημά του O καιρός των χρυσανθέμων (METAIXMIO,2004). Ως στιχουργός έχει στο ενεργητικό του περίπου 400 τραγούδια και συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους Έλληνες συνθέτες. Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ έχουν κυκλοφορήσει τα μυθιστορήματά του Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές (2006), Ο άνθρωπος στο πηγάδι (2008) καθώς και η συλλογή διηγημάτων του Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ (2007). Επίσης το φθινόπωρο του 2010 κυκλοφόρησαν η ποιητική του συλλογή Ο νοητός λύκος καθώς και ο θεατρικός μονόλογος Ο γέρος χορευτής.
συλλογές, τόμους με πεζά, λευκώματα και τέσσερις τόμους για το
Το 2013 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη) για το σύνολο του έργου του.

Οχτώ διάσημοι συγγραφείς

και τα κατοικίδια που τους ενέπνευσαν 

Έρνεστ Χέμινγουεϊ

Η στενή σχέση που συνέδεε αυτούς τους συγγραφείς με τα αγαπημένα τους κατοικίδια έχει γραφτεί στην ιστορία, δείχνοντας ότι πίσω από έναν «μάγο των λέξεων» κρύβεται συχνά ένα τρυφερό ζωάκι
Η έμπνευση, αυτό το θείο δώρο που αποζητά κάθε συγγραφέας, μπορεί να έρθει οποιαδήποτε στιγμή και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, πλημμυρίζοντας το μυαλό με λέξεις και εικόνες που μπορούν να μεταμορφωθούν σε πραγματικά έργα τέχνης.
 Ωστόσο, πολλοί ταλαντούχοι συγγραφείς είχαν στη ζωή τους και σταθερές πηγές έμπνευσης, στις οποίες στρέφονταν όταν ένιωθαν την φαντασία τους να στερεύει. Αυτές οι πηγές ήταν συχνά αγαπημένα πρόσωπα, όπως σύζυγοι, φίλοι και ερωτικοί σύντροφοι ή άλλα πλάσματα που τους γεννούσαν συναισθήματα τρυφερότητας, όπως τα λατρεμένα τους κατοικίδια.
 Ο ιστότοπος Distractify παρουσίασε οχτώ περιπτώσεις συγγραφέων που αντλούσαν έμπνευση από τα ζωάκια τους, προκειμένου να δημιουργήσουν τα αριστουργήματα που τους χάρισαν αιώνια φήμη.

Έντγκαρ Άλαν Πόε

 Η στενή σχέση που συνέδεε τους παρακάτω οχτώ συγγραφείς με τα αγαπημένα τους κατοικίδια έχει γραφτεί στην ιστορία, δείχνοντας ότι πίσω από έναν «μάγο των λέξεων» κρύβεται συχνά ένα τρυφερό ζωάκι.
 1. Έντγκαρ Άλαν Πόε και η γάτα του Καταρίνα
 Η κατάμαυρη γάτα του Πόε τον αγαπούσε τόσο που καθόταν στους ώμους του όταν εκείνος έγραφε.

Να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις...

Λέο Μπουσκάλια
 (απόσπασμα) 

 «Όταν γελάς, κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός». Και τι μ’ αυτό; Οι χαζοί διασκεδάζουν πολύ.

«Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός». Μ’ αρέσει. Τα δάκρυα βοηθάνε.

«Όταν ανοίγεσαι στον άλλο, κινδυνεύεις να μπλεχτείς». Ποιος λέει ότι το μπλέξιμο είναι κίνδυνος; Εγώ θέλω να μπλεχτώ.

«Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου, κινδυνεύεις να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό». Και τι άλλο έχω να δείξω;