Άι μου Γιώργη Συριανέ…

(Από το βιβλίο του Μιχαήλ Στεφάνου: 

«ΣΥΡΙΑΝΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ») 

 «Μεγάλη συγκίνηση δοκιμάζει ο Συριανός, όταν τα χείλη του ψελλίζουν με νοσταλγία και ευλάβεια τα τραγούδια του «Καβαλάρη», του νησιού προστάτη Άι Γιώργη!

 «Άι μου Γιώργη φύλακα, απάντα το νησί μας, 

έβγα με τη κοντάρα σου, γιούργαρε τις εχθροί μας.

 Γύρου τριγύρου στο νησί πλανάρουν οι γολέτες 

κι αιφνίδια μας προβαίνουνε και μας πατούν οι κλέφτες. 

Κι έρχονται μες στις θυμωνιές, λαρδί δε μας αφίνου 

κι αν τύχει και μιλήσωμε, μπουνιές, κλωτσιές μας δίνου. 

 Και μπαίνου μες στις μάντρες μας, αρνιά δε μας αφίνου, 

τα πιο καλά μας πράματα τα τρώνε και τα πίνου. 

 Οι τουρκοκλέφτες είν’ αυτοί που μας εβασανίζου

 και τη ζωή μας πολλωνώ μας τηνε υστερίζου. 

 Λυπήσου Άι Γιώργη μας, εμάς και τα παιδιά μας 

και γλύτωσέ μας γλήγορα από τα βάσανά μας.

 Άι Γιώργη Καπαδόκε αδικοσκοτωμένε 

και για την πίστη του Χριστού σκληρά βασανισμένε, 

λυπήσου και μας τα φτωχά που βλέπεις τι τραβούμε, 

διαφέντεψέ μας, άγιε μου, να σε δοξολογούμε.»

(Αρχείο ιερέα Ιωάννου Μαραγκού ή Φάρλα, 

από το παρεπώνυμο της μητέρας του «Πάρλα»)

Κατά τον ίδιο, τον αείμνηστο Ιωάννη Μαραγκό, ο Σύριος ποιητής Ιωσήφ Λαγκάδας, στο προς την ιδιαίτερη πατρίδα του Απάνω Σύρα, ποίημα που έγραψε ύστερα από 20 χρόνια απουσίας του στα ξένα, λέει μέσα στ’ άλλα:

 «Πότε θα ίδω και εγώ την κάτασπρη κορφή σου 

που ο Άι Γιώργης σου θαρρείς σα νύφη στεφανώνει, 

όταν πελώριος αυτός απάνω στην κορφή σου 

απ’ άκρη σ’ άκρη στο νησί τον ίσκιο του απλώνει;»