Πειρασμός...

Έστησ' ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Aπρίλη,
Kι' η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα,
Kαι μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
Aνάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Nερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
Xύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη,
Kαι παίρνουνε το μόσχο της, κι' αφήνουν τη δροσιά τους,
Kι' ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
Tρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Έξ' αναβρύζει κι' η ζωή, σ' γη, σ' ουρανό, σε κύμα.
Aλλά στης λίμνης το νερό, π' ακίνητό 'ναι κι άσπρο,
Aκίνητ' όπου κι' αν ιδής, και κάτασπρ' ώς τον πάτο,
Mε μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ' η πεταλούδα,
Που 'χ' ευωδίσει τς ύπνους της μέσα στον άγριο κρίνο.
Aλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τί 'δες•
Nύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Xωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
Oυδ' όσο κάν' η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
Γύρου σε κάτι ατάραχο π' ασπρίζει μες στη λίμνη,
Mονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
Kι' όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του.
(Δ. Σολωμός : «Ελεύθεροι πολιορκημένοι»)

Το χωριό των βιβλίων

 
Το Μοntolieu βρίσκεται στη νότια Γαλλία, στους πρόποδες των Πυρηναίων. Αυτό που κάνει ξεχωριστό το χωριό των περίπου 800 κατοίκων, είναι η δίψα του να προσφέρει γνώση. Αν το επισκεφθείτε, θα συναντήσετε 15 βιβλιοπωλεία -όλα είναι ανεξάρτητες επιχειρήσεις- και τα περισσότερα διαθέτουν μεταχειρισμένα βιβλία και σπάνιες εκδόσεις.

Θα περίμενε κανείς, ο μεγάλος αριθμός βιβλιοπωλείων σε ένα τόσο μικρό χωριό να δημιουργεί ανελέητο ανταγωνισμό. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Οι περισσότεροι βιβλιοπώλες είναι πρόθυμοι να συστήσουν στον πελάτη έναν συνάδελφό τους, όταν αναζητά ένα συγκεκριμένο βιβλίο

Αυτό που κάνει το Montolieu ειδική περίπτωση είναι ότι προσήλωση δεν υπάρχει τόσο στην πώληση των βιβλίων, όσο στη δημιουργία τους.

Το μοναδικό status του Montolieu, το βοηθά να ξεχωρίζει σε αυτή τη γωνιά της Γαλλίας. Η τουριστική σεζόν ανοίγει με ένα μεγάλο παζάρι βιβλίων τις μέρες του Πάσχα, ενώ το καλοκαίρι ένα εργοστάσιο υφασμάτων του 18ου αιώνα μετατρέπεται σε πολιτιστικό κέντρο που φιλοξενεί εκθέσεις και συναυλίες.

Και, φυσικά, οι επισκέπτες αγοράζουν βιβλία. Τα βιβλιοπωλεία μπορεί να μην ήταν βασικό κομμάτι στο όραμα του Braibant, όμως σίγουρα σήμερα προσελκύουν τουρίστες.

ΠΗΓΗ: https://www.travel.gr/

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου γιορτάζεται 

η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου..

Καθιερώθηκε από την Ι.Β.Β.Υ. τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, το 1966, ημέρα των γενεθλίων του γνωστού Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805) και σκοπός της είναι να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να κατευθύνει την προσοχή των μεγαλυτέρων στο παιδικό βιβλίο.

Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο.

Το 2024 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα της Ιαπωνίας.

«Διασχίστε τις θάλασσες με τα φτερά της φαντασίας», μας καλεί η συγγραφέας Eiko Kadono, βραβευμένη με το βραβείο  «Hans Christian Andersen» 2018.        Η εικονογράφος Nana Furiya συνοδεύει εκπληκτικά με τις ζωγραφιές της το μήνυμα της ΙΒΒΥ για τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου.

 Στην Ελλάδα, όπως κάθε χρόνο, η συγγραφέας Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου φρόντισε να μεταφραστεί το μήνυμα στα ελληνικά για λογαριασμό του «Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου», που είναι τμήμα της ΙΒΒΥ.

  Διασχίστε τις θάλασσες με τα φτερά της φαντασίας!

Οι ιστορίες ταξιδεύουν πάνω στα σύννεφα, λαχταρώντας ν’ ακούσουν το χαρούμενο χτύπημα της καρδιάς σας.

Είμαι μια ιστορία που ταξιδεύει. Πετάω παντού, με τα φτερά του ανέμου ή τα φτερά των κυμάτων, καμιά φορά και με τα λεπτά φτερά της άμμου. Πετάω βέβαια και με τα φτερά των μεταναστευτικών πουλιών, ακόμα και με τα φτερά των αεροπλάνων. Στέκομαι δίπλα σου. Γυρίζω τις σελίδες για να σου πω μια ιστορία, εκείνη που θέλεις ν’ ακούσεις. Θα σου άρεσε μια παράξενη και απίστευτη ιστορία; Ή μια λυπητερή, μια τρομακτική ή μια αστεία; Αν δεν έχεις διάθεση να την ακούσεις τώρα, δεν πειράζει. Όμως ξέρω πως κάποια μέρα θα θέλεις. Όταν θέλεις, λοιπόν, φώναξε: «Ιστορία που ταξιδεύεις έλα! Κάθισε δίπλα μου!». Κι αμέσως θα πετάξω κοντά σου.

Έχω τόσες ιστορίες να σου πω! Τι θα έλεγες για την ιστορία ενός μικρού νησιού που είχε βαρεθεί τη μοναξιά του, έμαθε να κολυμπάει κι αποφάσισε να βρει έναν φίλο; Ή για την ιστορία μιας παράξενης νύχτας, όταν παρουσιάστηκαν δύο φεγγάρια στον ουρανό; Ή για τη νύχτα που χάθηκε ο Αγιοβασίλης;

Ω! Ακούω την καρδιά σου να χτυπάει όλο και πιο γρήγορα: Τικ τακ, τίκι τακ, τίκι τίκι τακ! Η ιστορία που ταξιδεύει βρήκε τρόπο να μπει μέσα σου κι έκανε την καρδιά σου να χτυπάει. Τώρα θα γίνεις κι εσύ μια τέτοια ιστορία με φτερά, έτοιμη να πετάξει. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ακόμη μια ιστορία που ταξιδεύει!

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

 Η 21^η Μαρτίου εορτάζεται κάθε χρόνο ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Πρόκειται για μια ιδέα-πρόταση του ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, την οποία εισηγήθηκε το 1990 στην UNESCO ο Βασίλης Βασιλικός . Από εκείνη τη χρονιά η 21^η Μαρτίου καθιερώθηκε και εορτάζεται ως «Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης».

Ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας  Οδυσσέας Ελύτης στην ερώτηση «γιατί γράφει ποίηση», έδωσε την εξής απάντηση:

 

«Η ΠΡΩΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ! Απομένει να μάθουμε ποια είναι η τελευταία. Η αίσθηση του «γυρισμού των πραγμάτων» μου είναι οικεία, ίδια καθώς το κύμα της Ποίησης που έλεγα πριν ότι τ’ αφήνω να χτυπά μακριά στην πρώτη μου νεότητα και να ξαναγυρίζει εκεί που περιμένω λιγοστεμένος κάθε φορά και περισσότερο, αλλ’ ορθός -καθώς το θέλησα…

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ! ΓΙΑΤΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ από κει που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο Θάνατος. Είναι η λήξη μιας ζωής και η έναρξη μιας άλλης, που είναι η ίδια με την πρώτη αλλά που πάει πολύ βαθιά, ως το ακρότατο σημείο που μπόρεσε να ανιχνεύσει η ψυχή, στα σύνορα των αντιθέτων, εκεί που ο Ήλιος κι ο Άδης αγγίζονται. Η ατελεύτητη φορά προς το φως το Φυσικό, που είναι ο Λόγος, και το φως το Άκτιστον, που είναι ο Θεός.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΓΡΑΦΩ. ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΕΙ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΩ σ’ αυτόν που δε γνωρίζω, που είναι ο εαυτός μου ολάκερος, όχι ο μισός -που ανεβοκατεβαίνει τους δρόμους και «φέρεται εγγεγραμμένος στα μητρώα αρρένων του Δήμου». Είναι σωστό να δίνουμε στο άγνωστο το μέρος που του ανήκει· να γιατί πρέπει να γράφουμε. Γιατί η Ποίηση μάς ξεμαθαίνει από τον κόσμο, τέτοιον που τον βρήκαμε: Τον κόσμο της φθοράς, που έρχεται κάποια στιγμή να δούμε ότι είναι η μόνη οδός για να υπερβούμε τη φθορά, με την έννοια που ο Θάνατος είναι η μόνη οδός για την Ανάσταση…»

(Πηγή: www.doctv.gr )

«Εν Ερμουπόλει…»

 

Ποίημα του Μάνου Ελευθερίου

Συλλογή «Το νεκρό καφενείο»- Εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ

 

(Ο Μάνος Ελευθερίου βραβευμένος και καταξιωμένος ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 12 Μαρτίου 1938 στην Ερμούπολη. «Αποτέλεσε ορόσημο πνευματικής ακτινοβολίας και προσφοράς στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι του τόπου μας, αφήνοντας πίσω του πολύτιμη πολιτιστική κληρονομία ένα μοναδικά πλούσιο έργο. Υπήρξε ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκφραστές του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού και δημιούργησε σε μία εποχή όπου το πιο σθεναρό είδος αντίστασης ήταν αυτό της λογοτεχνίας, καταυγάζοντας με την λαμπρή του πένα την καταχνιά της χούντας».)

 

Σκιές του Άδη - ρούχα του νερού
βομβαρδισμένο σκοτεινό τοπίο
μιας εποχής του κόσμου του αλμυρού
και μιας απόκριας το προσωπείο

Το πλοίο γι’ άλλους κήπους ξεκινά
μεγάφωνα σκορπούν την “Κομπαρσίτα”
το έξωμό σου φόρεμα πεινά
θα γίνουν όλα απόψε, αυτή τη νύχτα

Τρελή σελήνη, μάγισσα γριά
σαν φάντασμα στου Μακβεθ τα λιβάδια
που τρώει τα σπασμένα τα γαλιά
και τα σκυλιά χορταίνει με σμαράγδια

Μητρόπολη, παρέλαση, φωνές
κι η μπάντα με τα χάλκινα στο χιόνι
αρχαίοι συγγραφείς, περγαμηνές
της τέχνης μου θα γίνουν οι δαιμόνοι

Πικρά νησιά κοχύλια της ψυχής
αισθήματα που ζουν μες στη φορμόλη
μια πιστολιά στην άκρη της ζωής
γράμμα στερνό που αρχίζει: Έν Ερμουπόλει...

(Το ποίημα του Μάνου Ελευθερίου μελοποίησε ο Μιχάλης Τερζής και ερμήνευσε ο Γιώργος Νταλάρας. Ακούστε το με ένα «κλικ» στον σύνδεσμο:  «ΕΝ ΕΡΜΟΥΠΟΛΕΙ» )

«Σημείο Αναγνωρίσεως»

Κική Δημουλά: 

Άγαλμα γυναίκας με δεμένα χέρια

" Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,

εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.

Στολίζεις κάποιο πάρκο.

Από μακριά εξαπατάς.

Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθίσει

να θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες,

πως παίρνεις φόρα να το ζήσεις.

Από κοντά ξεκαθαρίζει το όνειρο:

δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σου

μ’ ένα σκοινί μαρμάρινο

κι η στάση σου είναι η θέλησή σου

κάτι να σε βοηθήσει να ξεφύγεις

την αγωνία του αιχμαλώτου.

Έτσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη:

αιχμάλωτη.

Δεν μπορείς ούτε μια βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου,

ούτε μια ελαφριά μαργαρίτα.

Δεμένα είναι τα χέρια σου.

Και δεν είν’ το μάρμαρο μόνο ο Άργος.

Αν κάτι πήγαινε ν’ αλλάξει

στην πορεία των μαρμάρων,

αν άρχιζαν τ’ αγάλματα αγώνες

για ελευθερίες και ισότητες,

όπως οι δούλοι,

οι νεκροί

και το αίσθημά μας,

εσύ θα πορευόσουνα

μες στην κοσμογονία των μαρμάρων

με δεμένα πάλι τα χέρια, αιχμάλωτη.

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,

εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως.

Όχι γιατί γυναίκα σε παρέδωσε

στο μάρμαρο ο γλύπτης

κι υπόσχονται οι γοφοί σου

ευγονία αγαλμάτων,

καλή σοδειά ακινησίας.

Για τα δεμένα χέρια σου, που έχεις

όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,

σε λέω γυναίκα.

Σε λέω γυναίκα,

γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη."

 (Από τη συλλογή «Το λίγο του κόσμου» 1971 

–συγκεντρωτική έκδοση «Κική Δημουλά, Ποιήματα», Ίκαρος)

ΠΗΓΗ:  https://www.andro.gr/

Τα βιβλία νίκησαν το ποδόσφαιρο!

 

 Μολονότι το Μιλάνο φιλοξενεί δύο από τις σημαντικότερες ομάδες ποδοσφαίρου σε όλο τον κόσμο, τη Μίλαν και την Ίντερ, οι κάτοικοι της πόλης ξόδεψαν το 2022 πολύ περισσότερα χρήματα για βιβλία παρά για αγορές σχετικές με το ποδόσφαιρο, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ιταλική Ένωση Εκδοτών.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία, πέρυσι οι κάτοικοι του Μιλάνου ξόδεψαν 167,2 εκατομμύρια ευρώ για βιβλία και άλλα αντικείμενα που σχετίζονται με τα βιβλία, ξεπερνώντας κατά πολύ τις δαπάνες για το ποδόσφαιρο (104,4 εκατ. ευρώ), για συναυλίες ποπ και ροκ μουσικής (102 εκατ. ευρώ), για κλαμπ (51 εκατ. ευρώ), για εκθέσεις (27,5 εκατ. ευρώ), για όπερα (21,2 εκατ. ευρώ), για θέατρο (18,4 εκατ. ευρώ) και για σινεμά (17,6 εκατ. ευρώ). Μάλιστα, είναι αξιοσημείωτο ότι οι κάτοικοι του Μιλάνου αντιπροσώπευαν το 2022 το 12% της συνολικής εθνικής δαπάνης για βιβλία, εκθέσεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Σχολιάζοντας τα στοιχεία αυτά, ο σύμβουλος πολιτισμού του Μιλάνου, Τομάζο Σάκι, δήλωσε μεταξύ άλλων: «Όταν, στα σχόλιά μας και στις δηλώσεις μας, επιβεβαιώνουμε ότι το Μιλάνο είναι η πρωτεύουσα της ψυχαγωγίας, των εκδόσεων, της μουσικής ή της ανάγνωσης, το πράττουμε έχοντας επίγνωση όχι μόνο των εν λόγω αριθμών, αλλά και των άλλων, που δεν περιλαμβάνονται στη συγκεκριμένη σημαντική μελέτη – για παράδειγμα, αριθμών που έχουν να κάνουν με δωρεάν εισόδους σε εκθέσεις και μουσεία. Είναι μια συνειδητοποίηση που μας γεμίζει περηφάνια, αλλά μας βαρύνει και με την ευθύνη για περαιτέρω πολιτιστική ανάπτυξη».

 ΠΗΓΗ: https://diastixo.gr/